به گزارش خبرنگار سیاست خارجی ایرنا، همایش تخصصی «بررسی تعرضات به ماموریت‌های دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران از منظر حقوق بین‌الملل» صبح امروز سه‌شنبه در محل فرهنگسرای رسانه با حضور سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت امور خارجه و کاظم غریب‌آبادی معاون امور بین‌الملل و حقوق بشر قوه قضاییه برگزار شد.
خطیب‌زاده در این مراسم با اشاره به سالگرد اشغال سفارت جمهوری اسلامی ایران در لندن، گفت: این روزها روز مهمی در تاریخ روابط و امکان دیپلماتیک ما است. سالها قبل گروهی خودخوانده سفارت کشورمان در لندن را اشغال کرد و تقریبا همه کارمندان سفارت شهید شدند. این اتفاق هم سرآغازی برای اولین شهدای دیپلمات و هم سرآغازی برای امنیت اماکن و ماموریت‌های دیپلماتیک بود چراکه یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های انسانی، مراودات دیپلماتیک است.
وی ادامه داد: در کتب تاریخی و گنجنامه‌ها فعالیت‌های دیپلماتیک دیده می‌شود و کنوانسیون‌های مصونیت دیپلماتیک از همان زمان وجود داشته است. مهم‌ترین متن هر ماموریت دیپلماتیکی، امنیت آن است. وزارت امور خارجه در چند سال گذشته در کشورهای مختلف هم شهدایی تقدیم کرده و هم مورد هدف قرار گرفته است تا امنیت روانی دیپلمات‌ها را مورد تعدی قرار دهند.
خطیب زاده افزود: وزارت امور خارجه در سال‌های اخیر توانسته است این تعدیل‌ها را ثبت و ضبط کرده و در سازمان‌های بین‌المللی مطرح کرده و پیگیری می‌کند.
غریب‌آبادی: مصونیت اماکن دیپلماتیک، مصونیت مطلق است
در ادامه کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل و حقوق بشر قوه قضاییه گفت: مصونیت اماکن دیپلماتیک، مصونیت مطلق است و کشور پذیرنده نمیتواند این مصونیت را لغو کند. حتی در صورت وجود آتش‌سوزی، آتش‌نشانی کشور پذیرنده بدون اجازه نمیتواند وارد این اماکن شود.
وی ادامه داد: اگر دیپلمات‌ها هر لحظه نگرانی این را داشته باشند که ممکن است مورد تعرض قرار بگیرد، امنیت روانی نخواهد داشت. یک کمیته‌ای در سازمان ملل وجود دارد که هر تعرضی به اماکن دیپلماتیک وجود دارد که در آنجا ثبت می‌شود. جمهوری اسلامی ایران از معدود کشورهایی است که کمترین تعرض به اماکن دیپلماتیک در آن‌صورت گرفته است و بیشترین تعرض مربوط به کشورهای اروپایی است.
غریب آبادی تاکید کرد: در کشورهای اروپایی وقتی بررسی می‌کنیم، یا نقش دولت کشورهای میزبان در آن وجود داشته است و یا حمایت‌هایی از سوی دولت این کشورها صورت گرفته است.مصونیت اماکن دیپلماتیک مطلق است؛ اما برخی از اندیشمندان علم حقوق معتقدند در همه موارد اینگونه نخواهد بود. در وضعیتی که تهدید علیه امنیت ملی کشور میزبان از سوی مکان دیپلماتیک صورت گرفته باشد.
