نمی دانم می دانید یا نه اما چرخ خیاطی اولین بار در سفر ناصرالدین شاه به فرنگ خریداری شد و پس از ورود آن به کشور که زمینه ساز تحولی در تولید پوشاک بود برخی از مردم عوام لباسهای دوخته شده با آن را نجس می دانستند و از پوشیدن اینگونه لباسهای که زیر چرخ رفته بود ابا داشتند، جالب اینکه حتی در مورد کله قند و راه آهن و ویدئو و ... نیز در تاریخ ایران روایات مشابهی داریم که خود می تواند موضوع کتاب های متعددی در حوزه جامعه شناسی و تاریخ شود!
خودمانیم وقتی امروز به آن سالها که ویدئو ممنوع بود فکر می کنم ناخوداگاه خنده ام می گیرد و شکی نیست که دهه هفتادی ها و دهه هشتادی های امروز به این خاطرات ما می خندند و آن را رویاپردازی می دانند زیرا تنها به واسطه یک گوشی ساده همراه صدها برابر آن ویدئو محتوا در دسترشان است!
البته خرده ای بر آنان نیست زیرا زمانی در همین کشور و در عصر پهلوی برای داشتن رادیو یا یک دوچرخه نیاز به مجوز بود و طبعا شنیدن اینها از قدیمی ها برای ما بسیار عجیب و باور نکردنی بود!
اما باید قبول کرد که روزگار همیشه همینگونه خواهد بود و نسل های بعدی به محدودیت های و تفاوت های فرهنگی امروز با نسل خودشان خواهند خندید...
اما ای کاش نسلی از ما سنت شکنی می کرد و بجای محدودیت های آبکی بیشتر بر روی آموزش و فرهنگ سازی سرمایه گذاری می کرد!
پی نوشت : پس از گذر از سیاست فیلترینگ شبکه های اجتماعی شاهد تصویب قانون الزام کانال های بالای ۵ هزار کاربر شبکه های اجتماعی به دریافت مجوز از دولت و نهادهای متولی بودیم که حالا خود دوستان اذعان دارند که این قانون بدلیل خارج از دسترس بودن سرور های تلگرام و اینستاگرام ضمانت اجرایی ندارد!
از نظر بنده بهتر است دوستان بجای طرح و تصویب قانون های کاغذی و آبکی بیشتر به حوزه آموزش ، فرهنگ سازی و تقویت شبکه های بومی و داخلی مانند سلام و سروش توجه کنند تا به واسطه انها مردم خودخواسته به بسترهای داخلی و امن بومی مراجعه کنند و . . .
اما نظر شما چیست ؟
یادداشتی از : نوید کمالی - محقق و پژوهشگر رسانه و فضای مجازی
لینک دانلود پیام رسان سروش :
لینک دانلود شبکه اجتماعی سلام :
