نوروز، جشن باستانی آغاز بهار، فراتر از یک سنت تاریخی در حوزه تمدنی ایران، فرصتی مغتنم برای ترویج گفتگوی بین فرهنگی و توسعه صلح و ثبات در منطقه همواره ملتهب خاورمیانه است. این جشن باستانی که سبقه تاریخی آن به سه هزار سال قبل باز می‌گردد ریشه در تاریخ و فرهنگ ملل مختلفی دارد که همه آن‌ها زمانی ذیل یک حکومت واحد، به شکلی متحد و با حداکثر همزیستی، مترقی ترین تمدن بشری زمانه خود را شکل داده بودند، به همین دلیل در بطن نوروز و تمام آیین‌های مربوط به آن می‌توان نمادهایی از همبستگی، صلح و امید به آینده‌ای روشن را مشاهده کرد.
برای درک بهتر و دقیق‌تر این ادعا بایستی به این نکته تاریخی اشاره کرد که در دوران باستان، امپراتوری هخامنشیان که بیش از 200 سال مقتدرانه بر بخش بزرگی از جهان تسلط داشت، تنوع گسترده‌ای از ملت‌ها و فرهنگ‌ها را در خود جای داده بود. بر اساس پژوهش‌های مختلف تخمین زده می‌شود که بیش از 100 ملت با زبان‌ها، آداب و رسوم و ادیان مختلف در قلمرو این امپراتوری پهناور به شکلی مسالمت‌آمیز زندگی می‌کرده‌اند . . .
